Փուշը, հայր, փուշը

Հազվադեպ մարդկանց անուն-ազգանունն է դառնում նրանց կենսագրությունը: Միայն անուն-ազգանուն և արդեն ամեն ինչ հայտնի է՝ ապրած կյանքը, արած գործը ու մնացած ամեն ինչ: Լևոն Խեչոյանը Հրանտ Մաթևոսյանից հետո այն գրողն էր, որ պահում էր հայ գրականության ողնաշարը: Ու հիմա բառերի համար սուգ է, որովհետև բառերի տերերը հեռանում են ու բառերը անտերանում, անօգնական ու անիմաստ են դառնում: Մինչև նորից գա մեկը, որ կկարողանա նրանց իմաստավորել, օգնել ու տեր կանգնել: Բայց դա արդեն բոլորովին այլ պատմություն ու այլ բառեր են: Լևոն Խեչոյանը տարավ իր չգրած գիրքը, չասած խոսքը, չապրած կյանքը:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հ.Գ.-Փուշը, հայր, փուշը՝ նրա վերջին գրքի անունն էր: Իսկ գիրքը սիրո մասին էր ու ապրելու:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ